پله‌های اکسپوز (Exposed Stairs) با پله‌های سنتی یا بنایی تفاوت‌های ساختاری و ظاهری قابل‌توجهی دارند. مهم‌ترین تفاوت در این است که در پله‌های اکسپوز، تمام اجزای سازه‌ای از جمله شمشیری‌ها، حمال‌ها (نگه‌دارنده‌ها) و بدنه‌ی اصلی پله کاملاً نمایان و قابل مشاهده‌اند؛ در حالی که در پله‌های بنایی، این اجزا معمولاً در زیر لایه‌هایی از مصالح نظیر گچ، سیمان یا سنگ پنهان می‌شوند.
در پله‌های بنایی، سازه‌ی اصلی (استراکچر) درون دیوار یا زیر کار دفن شده و ظاهر پله بیشتر توسط پوشش‌های نازک‌کاری مانند سنگ، سرامیک یا گچ‌کاری شکل می‌گیرد. اما در پله‌های اکسپوز، استراکچر به‌صورت نمایان طراحی می‌شود و این سازه‌ی فلزی است که هم نقش نگه‌دارنده را دارد و هم به‌عنوان بخشی از طراحی دکوراتیو دیده می‌شود. در این پله ها نیز هرچند استراکچر پله نمایاین است اما با نازک کاری ظریف، ظاهر پله به صورت جذاب و حرفه ای در می آید.
استراکچر پله در نمونه‌های اکسپوز با تیرورق فلزی یا پروفیل‌های فلزی به‌صورت ظریف و صنعتی ساخته می‌شود. کاورهای فلزی برای کف‌پوش و دیواره‌های جانبی نیز استفاده می‌شود. روی کف پله‌ها، یک لایه‌ی نهایی از متریال دلخواه مانند چوب، فلز یا سنگ قرار می‌گیرد تا هم زیبایی ایجاد شود و هم سطحی مناسب برای تردد فراهم گردد.
پله‌های اکسپوز در فضاهای مختلفی قابل استفاده‌اند؛ چه در داخل ساختمان و چه در فضاهای بیرونی. البته بسته به محل نصب، نوع متریال مصرفی متفاوت است. در فضای داخلی، به‌دلیل عدم تماس با رطوبت و شرایط جوی، می‌توان از مصالح سبک‌تر و دکوراتیو‌تر استفاده کرد. در مقابل، در فضای بیرونی، کف پله‌ها معمولاً با سنگ‌هایی مثل گرانیت یا متریال‌هایی با مقاومت بالا مانند فلز ساخته می‌شوند تا در برابر شرایط محیطی از جمله باران، آفتاب و زنگ‌زدگی دوام داشته باشند.
همچنین نرده‌های مورد استفاده در پله‌های اکسپوز اغلب طراحی مدرن‌تری دارند و بخشی از جلوه‌ی معماری فضا محسوب می‌شوند. استفاده از شیشه، فلز یا چوب فرآوری‌شده در این نرده‌ها رایج است و نقش مهمی در زیبایی نهایی پله دارد.
بدون دیدگاه